Πέρα από αυτοεκτίμηση και ηττοπάθεια...
Δεν σε κρίνω. Ή έστω, δεν σε κρίνω συνειδητά.
Κοίτα να πάρεις τον εαυτό σου να πάτε μια βόλτα, να διαξιφιστειτε, να γνωρίστειτε καλύτερα.
Απουσία αυτού, θα σε πάρω απ' το χέρι και θα σε σύρω στο λαβύρινθο της κοινωνικής αποδοχής. Θα κάνω έννοιες, όπως η ηθική, σταθερούς ογκόλιθους. Θα σε κάνω να καταπίνεις το αναλγητικό χάπι της ψευτιάς. Θα οδηγείσαι και θα οδηγείς άλλους. Θα σε κάνω να πιστέψεις ότι η μοναξιά είναι κάτι οδυνηρό.
Κυρίως, θα σε κάνω να εμπνεύσεις (ή καλύτερα να εκβιάσεις) σεβασμό.
Μην τολμήσεις όμως, να εμπνεύσεις και να εμπνευστείς για τίποτε και από τίποτε άλλο.
Ο μοναδικός όρος του παιχνιδιού.
