Ψάχνω έμπνευση κι
αυτή δεν έρχεται.
Μα πού θα την
βρω; Μήπως στα βάθη του εγωκεντρικού μου εαυτού; Μήπως στην επιφάνεια των δοτικών
και αλτρουιστικών ατόμων; Μήπως στο πακέτο των δημητριακών;
Μάλλον στο πακέτο
των δημητριακών.
Χρώματα πολλά,
γράμματα μεγάλα, φράσεις εντυπωσιακές και πέντε γραμμάρια φυτικών ινών ανά μισό
φλιτζάνι.
Η έλλειψη
έμπνευσης μαστίζει τις δυτικές κοινωνίες. Η κρίση γεννάει τέχνη. Η ανέχεια
κάνει τους «σκεπτόμενους» ανθρώπους.
Τα παραπάνω είναι
αποφθέγματα που ακούσαμε όλοι τα τελευταία δυο χρόνια. Χειρότερη απ’ τα
προαναφερθέντα είναι μια πρόταση που ισχυρίζεται μετά στόμφου η Φ. «Μόνο οι
αριστεροί, λέει, είχαν και θα έχουν διανόηση».
Εδώ γελάμε. Εδώ
ξεκαρδιζόμαστε και το πιάνουμε ιστορικά.
Στο μόνο που
μπορώ να συμφωνήσω είναι ότι οι διανοούμενοι και οι άνθρωποι των γραμμάτων ήταν
«ανθρωπιστές» . Αλλά και πάλι ψεύδομαι. Τόσα παραδείγματα ρατσιστών, ομοφοβικών,
ανθρώπων που ασκούσαν ταξική καταπίεση.
Θα υποθέσω κάτι :
Ο νους δουλεύει όταν έχει χρόνο.
Θα προσπαθήσω να
το προσαρμόσω στην ιστορία : Ποιοι είχαν χρόνο για εκγύμναση του νου στους αιώνες
που μεσολάβησαν ;
Άραγε ο μοναχός
είναι διανοούμενος ; Μάλλον ναι.
Άραγε οι διανοούμενοι
ήταν μοναχικοί άνθρωποι; Ως επί το
πλείστον.
Άρα, που θα βρω την έμπνευση; Μάλλον στα πακέτα των δημητριακών.
