Κυριακή 7 Αυγούστου 2016

Προθεσμιακή κατάθεση "Στα Μέτρα Σου"

Περιμένεις να πάρεις την κάρτα από το ATM και λίγη ώρα πριν στη βγάλει έχεις την αίσθηση πως θα τη κρατήσει. Όσες φορές κι αν τραβήξεις χρήματα η κάρτα παραδίδεται στα χέρια σου τόσο αργά που σε κάνει να αναρωτιέσαι αν το μηχάνημα παίζει με το αίσθημα κατωτερότητας που έχεις.

Καθώς τα χρόνια περνάνε νιώθω πως έχω ανάγκη το ΑΤΜ όλο και περισσότερο. Φοβάμαι να το κάψω. Προστατεύω με τα χέρια μου τον κωδικό της κάρτας όπως αυτοί οι ηλικιωμένοι που χρειάζονται είκοσι λεπτά για να κάνουν μια συναλλαγή.

Κάθε βδομάδα περιμένω ηδονικά το παιχνίδι με τη τράπεζα. Αγωνιώ καθώς τελειώνω την ανάληψη. Τέλος, ο μηχανικός αυτός εκπρόσωπος της τράπεζας, που σημειωτέον έμαθε και ξένες γλώσσες τα τελευταία χρόνια, “ξερνάει” γρήγορα την κάρτα, τη ξανάρουφά, και με ρυθμό βασανιστικό τη ξαναβγάζει.

Ευχαριστούμε για τη συναλλαγή σας.

Κάνε μας περήφανους, μου είπαν.
Ζήτω η δημοκρατία, τους απάντησα.


Σάββατο 20 Ιουνίου 2015

Τσόντες του μυαλού και πάλι

-Πως ζεις μικρέ;

-Όπως θα 'πρεπε να ζείτε όλοι σας!

-Είσαι μικρός ακόμα δε γνωρίζεις από δυσκολίες.

-Αχ,  πόσο λάθος είστε κύριε!

Κυριακή 3 Αυγούστου 2014

Ένα συγγνώμη στη μητέρα.

Δεν γνωρίζω από ποιά βάθη πηγάζει η δημιουργικότητα. Είτε έχει μαμή την μοναξιά είτε όχι. Είτε πηγάζει από το άλγος είτε ξεπροβάλει από διάθεση ανοιξιάτικη. 

Φορώ τα γυαλιά, τα χοντροκομμένα τζάμια και αρχίζω την γραφή. Ιδρώνω, εξατμίζομαι, και γίνομαι στοιχειό. Σιχαίνομαι, αντιδρώ και παύω να υπάρχω. Από ολότητα καταλήγω να με χαρακτηρίζουν επιθετικοί προσδιορισμοί με πρόθεση το ημί-. 

Πίνω όχι για να ξεχάσω, αλλά για να αγγίξω την κουτή λάμψη που ως παιδιά έχουν στα μάτια μας οι αυτοκαταστροφικοί τύποι. 

Γεννήθηκα κοπέλι, ένοιωθα κοπέλα και στο τέλος του μυθιστορήματος έζησα εγώ απάνθρωπα και εσείς επίσης. 

Το σώμα με εγκαταλείπει αλλά έτσι κι αλλιώς δεν το συμπάθησα ποτές. Του φέρθηκα σκληρά. Δεν το έφτασα ποτέ στα όριά του!

Λογιζόμουν Πυγμαλίων. Μα με ξεπέρασαν στην εξυπνάδα, με ξεπέρασαν στην σπιρτάδα.

Πόσο θα έπρεπε να με παραγκωνίζετε. Πόσο θα έπρεπε να μην δίνετε σημασία στα λόγια σοφιστή που ξεστομίζω. Λόγια όχι σοφά, μα λόγια σοφιστή. 

Κι όμως είμαι ο μεσσίας σας και σας αγαπώ πολύ.

Δευτέρα 2 Ιουνίου 2014

Η διαλεκτική της στοματικής υγείας

Δεν πιστεύω σε αγίους,  σε ήρωες,  σε μοντέλα και σωτήρες. Με απογοήτευσαν πολλάκις. Εξάλλου όλοι οι σούπερ ήρωες απέκτησαν γκόμενα.
Πιστεύω  στο επιστημονικά προκαθορισμενο μέλλον... Ήμουν ανέκαθεν ρομαντικός.

Να σας το θέσω καλύτερα.  Την οδοντόκρεμα είτε την πιέσεις από την άκρη, είτε από πάνω,  κάποια στιγμή θα τελειώσει.

Δευτέρα 28 Απριλίου 2014

Οι κόρες της Μνημοσύνης κάποτε ήτανε παρθένες

Δεν πιστεύω να με ξέχασες.  Δεν θέλω να πιστεύω πως με ξέχασες. Ίσως και να με ξέχασες. Ίσως να σε έσπρωξα μακριά μου. Ίσως να σ' απαρνήθηκα.

Που πήγες Ουράνια,  Καλλιόπη,  Τερψιχόρη; Και οι άλλες έξι; Εννιά γυναίκες που συνθέτουν τον καμβά μου. Ερωτοτροπούσα και με τις εννέα κάποτε. Μα σήμερα κλείνουμε συνάντηση και πίνω τον καφέ μόνος.  Τα βράδια στο κρεβάτι μου δεν είναι. Μα ακόμα πιο θλιβερή είναι η απουσία τους τα πρωινά. Εκεί που τα χρώματα είναι ορατά,  εγώ αδελφάκι Dalton.

Προσέξτε μην τους κάνετε κακό. Μην τους πείτε το όνομα μου.
Κάποτε τις βίασα.
Αλλά τώρα "σσσσσσστ πιο σιγά σε παρακαλώ !"