Οι κόρες της Μνημοσύνης κάποτε ήτανε παρθένες

Δεν πιστεύω να με ξέχασες.  Δεν θέλω να πιστεύω πως με ξέχασες. Ίσως και να με ξέχασες. Ίσως να σε έσπρωξα μακριά μου. Ίσως να σ' απαρνήθηκα.

Που πήγες Ουράνια,  Καλλιόπη,  Τερψιχόρη; Και οι άλλες έξι; Εννιά γυναίκες που συνθέτουν τον καμβά μου. Ερωτοτροπούσα και με τις εννέα κάποτε. Μα σήμερα κλείνουμε συνάντηση και πίνω τον καφέ μόνος.  Τα βράδια στο κρεβάτι μου δεν είναι. Μα ακόμα πιο θλιβερή είναι η απουσία τους τα πρωινά. Εκεί που τα χρώματα είναι ορατά,  εγώ αδελφάκι Dalton.

Προσέξτε μην τους κάνετε κακό. Μην τους πείτε το όνομα μου.
Κάποτε τις βίασα.
Αλλά τώρα "σσσσσσστ πιο σιγά σε παρακαλώ !"