"Ο Ηλίθιος" από συγγραφέα μη Ρώσο, μη συγγραφέα

Είχε καρφωμένα τα μάτια στην διακεκομμένη γραμμή που σχημάτιζαν τα φώτα του δρόμου καθώς περνούσε οδηγώντας στις δύο η ώρα το πρωί. Είκοσι ενός ετών και μόλις είχε συνειδητοποιήσει ότι η μεγαλύτερη απογοήτευση είναι αυτή που δημιουργούμε οι ίδιοι στον εαυτό μας. Συχαινόταν τον εαυτό του και το παραπάνω γεγονός τον φόρτιζε με ένα μίσος, μια αηδία προς το υπαρκτό του κομμάτι, το σώμα του. Όλο το βράδυ τον εξουσίαζαν οι σκέψεις του, οι οποίες με ένα μαγικό τρόπο είχαν συγχωνευτεί με την γραμμή φωτός πάνω-δεξιά. Άρχισε να χτυπά σπασμωδικά το πόδι του λες και με την απότομη αυτή κίνηση ο πνευματικός του κόσμος θα αποχωριζόταν την σάρκα του. Μόλις αισθάνθηκε ηλίθιος είπε να σταματήσει και έδωσε όρκο στον εαυτό του να μην αφήσει ξανά τα συναισθήματα να τον καταλάβουν. Από κει και πέρα, ο Κ. δεν αισθάνθηκε ποτέ τίποτα. Όποτε ένιωθε ένα ρίγος στις ωμοπλάτες, ένα πόνο στο στομάχι ή τα πόδια του να τον συνεπαίρνουν σε δρόμους ασύμφωνους με αυτούς που ήθελε να πάει, απλά άναβε τσιγάρο, βάραγε προσοχή και συνέχιζε να καπνίζει προσπαθώντας να μιμηθεί στον Τζεϊμς Ντιν.

How things are done

Αγάπη μου μοναδική,

Παίρνεις την κάρτας σου και το βαρύ καλάθι. Το κουβαλάς έως το υπόγειο τούνελ που ενώνει τις πολυκατοικίες (μάλλον για τους επόμενους βομβαρδισμούς φτιάχτηκε). Εκεί, περνάς την κάρτα σου από τον ειδικά αισθητήρα και βρίσκεσαι ξάφνου μπροστά σε πέντε ίδια μηχανήματα. Αριστερά, ενσωματωμένο στον τοίχο υπάρχει μηχάνημα που φτύνει άσπρη σκόνη.

Πετώντας το περιεχόμενο του καλαθιού και την άσπρη σκόνη στα μηχανήματα, έτσι πλένεις τα ρούχα σου εδώ.

Παίρνεις την σακούλα σου, ανοίγεις την πόρτα του ορόφου στον οποίο βρίσκεσαι και στον απέναντι τοίχο παρατηρείς μια μικρή μπουκαπόρτα κυκλικού σχήματος. Την ανοίγεις και πετάς την σακούλα περιμένοντας να ακούσεις τον ήχο πρόσκρουσης του οποίοι ο χρόνος διαφέρει ανάλογα με τον όροφο.

Έτσι πετάς τα σκουπίδια σου εδώ.

Φιλικά Π.

Κι άλλη τσόντα

Έχω δυο βασικούς πυλώνες σκέψης.
Ο πρώτος βασίζεται στο γεγονός ότι οι νέοι έχουν πάντα δίκιο.
Ο δεύτερος στο ότι τα περισσότερα επιχειρήματά μου είναι ορθά

Αναρωτιέμαι πως θα εξελιχθεί αυτό το ντουέτο όταν εγώ θα έχω την ηλικία των πενήντα.

Φιλικά

Αγαπητή μου φίλη,

Δεν μπορούμε να αρκούμαστε στα μέτρια. Δεν νοείται να περνάμε την καθημερινότητά μας ακλουθώντας μια ίσια γραμμή, καθώς η γραμμή αυτή δεν μας δείχνει το δρόμο για ζωή. Πάλι γενικολογίες και φιλοσοφημένες σκέψεις που έχουν χιλιοειπωθεί.

«Ωραία ρε φίλε» θα μου απαντήσεις «και τι είναι το τέλειο, το μη μέτριο, το θεϊκό;»

Εκεί θα σου απαντούσα «Ζήσε την κάθε μέρα σαν να είναι η τελευταία», εκεί θα σου απαντούσα  «Είτε οδύνη είτε ηδονή», εκεί θα σου απαντούσα «συγκίνηση απ’ όπου και αν προέρχεται», εκεί θα σου απαντούσα «τέλειο είναι εκείνο που δεν έχει έλθει ακόμα», εκεί θα σου απαντούσα «αυτό που έρχεται μετά από πολύ κόπο», εκεί θα σου απαντούσα «σκύψε το κεφάλι τώρα για να απολαύσεις τους καρπούς μετά» εκεί θα σου απαντούσα «μια ήρεμη ζωή χωρίς εντάσεις», εκεί θα σου απαντούσα «συνέπεια, σοβαρότητα», εκεί θα σου απαντούσα «το μέτριο είναι τέλειο».

Φιλικά. Εεεε;

Ένατη

Ίσως οι μεγαλύτεροι φόβοι υποκινούνται απο την αδυναμία που νιώθει κάποιος  να σταθεί στο ύψος που όρισε ο ίδιος ως μέτρο επιτυχίας.

Οι παράγοντες αυτοί προφανώς επηρεάζονται απο πολυπαραγοντικά μοντέλα, όμως δυστυχώς επιστρέφουμε στην βασική αρχή που λέει : "Σταμάτα να μαστιγώνεις τον εαυτό σου μαλάκα Τάκη. "

Οι δηλώσεις αυτές έρχονται σε αντιπαράθεση με κάποια παλαιότερα κειμενά μου . Αλλά σναπ " one pill makes you larger and aanother makes  you small " . Απλά διάλεξε το σωστό χάπι μαλάκα Τάκη . Μην παίρνεις μια το ένα,  μια το άλλο...

Τσόντα σκέψεων

Το deal απο 'δω και πέρα αλλάζει...

Όταν σε προσεγκίζω ερωτικά και εσύ επιμένεις να "είσαι σε άλλη φάση αυτή τη στιγμή της ζωής σου " ή "με βλέπεις σαν φίλο "* απο 'δω και πέρα μου χρωστάς πρόσωπο equal attractiveness to yours και για να μην ξεχνιόμαστε equally atracted to me as are my feelings for you .

Πατ κιούτ .. . Τέρμα το διατροφικό πρόβλημα.

* Εγώ για να ορίσω κάποιον ως φίλο θέλω χρόνια ... Προφανώς, εσύ θα είσαι εκεί στην επόμενη κρίση πανικού..

Όγδοη

Είναι τρομακτικό το γεγονός που σε φέρει να πιστεύεις ό, τι σε βολεύει, ό, τι σου χαϊδεύει  τα αυτάκια.
Ιδεαλιστής μέχρι το μεδούλι όταν αυτό που φαντάζεσαι, για κάποιο λόγο (ποιος στον πούτσο ξέρει), πιστεύεις ότι το αξίζεις. Ή έννοια της μονιμότητας έπρεπε να είχε εκλείψει κάπου εκεί μετά τον μεσαίωνα.

Ξέρω ότι κάνεις τον σταυρό σου κρυφά. Ότι χοροπηδάς σε κυκλική τροχιά επειδή θες κάτι τόσο που είσαι έτοιμος να αναβιώσεις την έννοια του Φάουστ για ακόμα μια φορά.

Η έννοια "Δανεικό και αγύριστα"  δεν ισχύει. Πάρ' το χαμπάρι. Το δανεικό κάποιος θα στο πάρει εκεί που στο μυαλό σου έκανες την μετάβαση και πίστεψες ότι μετατράπηκε σε μόνιμο.

Να πιούμε τον καφέ μαζί... 

Έβδομη

Κομμένα υφάσματα ανάκατα, πρόχειρα ραμμένα, κολλημένα στο δέρμα σου.  Τα χρώματα των τελευταίων πολλά.  Καφέ,  μπορντό, λάδι, σκούρο μπλε και μαύρο. Σε όλα στέκεται σκόνη και ιστός.

Το σώμα σου ελαφρύ και κενό. Τόσο γεμάτος.  Μα,  γεμάτος με άχυρο.

Ανοίγεις κάθε μέρα το κουρέλι που σου χουν βάλει για πουκάμισο σε αναζήτηση ενός σημείου ζωή στο μέρος όπου ανατομικά άκουσες πώς βρίσκεται το στήθος.

Κάθε βράδυ κοιτάς τον ξύλινο σταυρό που χεις πάνω απ το κρεβάτι σου και αναρωτιέσαι γιατί κάθε πρωί παρασύρεσαι. Γιατί χάνεις τον έλεγχο.
Έχεις αρχίσει και υποψιάζεσαι πώς ο λόγος πηγάζει από της αλυσίδες που σου φόρεσαν στα χέρια και στα πόδια. Τα ακριβή τους λόγια τα θυμάσαι ακόμα·
-Φορά τις και δεν θα πέσεις πότε!
Και όντως κάθε πρωί που σηκώνεσαι ψηλά νιώθεις ασφάλεια.  Εξάλλου είναι σκληρές οι αλυσίδες.

Μόνο χτες για κάτι λιγότερο του ενός λεπτού παρασύρθηκες και μουρμούρισες με δόντια που τρίζαν· Ας σπάγανε, σκέφτηκες. Μα, απομακρύνες αυτή την τσόντα γρήγορα από το μέρος που είχες ακούσεις ότι ανατομικά βρίσκεται ο νους.

Και εγώ ανακουφισμένος πήγα για ύπνο ξέροντας ότι η μαριονέτα μου θα δώσει χαρά και σε άλλα παιδιά με τη νέα αυγή.

Έκτη

Long time no see.

Ένας ξεπεσμένος. Ένας ξεπλυμένος . Ένα "ματ"  μπακράουντ. Ποτά, ναρκωτικά, πεζούλια και σκισμένα παπούτσια.
Μπουκάλι στο χέρι και βλέμμα που ατενίζει όχι πέρα απ τον κερατοειδή,  αλλά πίσω, προς το εσωτερικό.

Παστίλιες ευκαλύπτου με μυρουδιά ταμπάκου και ναφθαλίνης. Μακριά απεριποιητη γενειάδα και μια αγάπη στις γοργόνες.

Πέφτει πίσω, χαλαρώνει και γίνεται πρότυπο. Ανάβει το κλασσικό βιομηχανικό του τσιγάρο φορώντας ακόμα τα wayfarer. Ξεχυλωμένο δέρμα....

Φοβάμαι που δεν ανήκεις... 

Δυο σουβλάκια και μετά Ladose

Πέρα από αυτοεκτίμηση και ηττοπάθεια...

Δεν σε κρίνω. Ή έστω, δεν σε κρίνω συνειδητά.

Κοίτα να πάρεις τον εαυτό σου να πάτε μια βόλτα,  να διαξιφιστειτε,  να γνωρίστειτε καλύτερα.

Απουσία αυτού, θα σε πάρω απ' το χέρι και θα σε σύρω στο λαβύρινθο της κοινωνικής αποδοχής.  Θα κάνω έννοιες, όπως η ηθική, σταθερούς ογκόλιθους. Θα σε κάνω να καταπίνεις το αναλγητικό χάπι της ψευτιάς. Θα οδηγείσαι και θα οδηγείς άλλους. Θα σε κάνω να πιστέψεις ότι η μοναξιά είναι κάτι οδυνηρό.

Κυρίως, θα σε κάνω να εμπνεύσεις (ή καλύτερα να εκβιάσεις) σεβασμό.

Μην τολμήσεις όμως, να εμπνεύσεις και να εμπνευστείς για τίποτε και από τίποτε άλλο.

Ο μοναδικός όρος του παιχνιδιού.

Όλα είναι κύκλος (και μάλιστα όχι με κιμωλία ), κύκλος ανεξίτηλα σχηματισμένος.

Η μπούκλα έχει άλλη χάρη.  Έχει άλλη διαδρομή. Όταν ξεκινάς το ταξίδι,  δεν γνωρίζεις την πορεία. Τόσες άγνωστες στροφές και στο τέλος η πτώση. Η πτώση που μόνο στόχο έχει να σου δώσει  την ευκαιρία να κοιτάξεις το κορμί περιμένοντας το θάνατο, που πια είναι αναπόφευκτος.

Έχω, είμαι εδώ. Ή εναλλακτικά : Ε & Ε & Ε

Έχω προβλήματα; Η απάντηση: (όλοι μαζί)  Ναι

Είμαι προβληματικός; Προτείνω να μην το εξετάσουμε αυτό.

Εδώ λοιπόν θα αναπτύξουμε το "Σκέφτομαι και... πατάω κουμπιά".

Πέμπτη

Τώρα γράφουμε… Να πούμε τι ;

Να ευλογήσουμε τα γένια μας…  Ή τέλος πάντων το μουστάκι μου…

Όλα ξεκινάνε με ένα καλό ξύρισμα (το έχω πει και παλαιότερα) . Μια προσπάθεια ανασυγκρότησης, μια προσπάθεια ευπρεπισμού της εικόνας μας. Στην κίνηση αυτή, χρησιμοποιούμε τον καθρέπτη. Ο τελευταίος όμως αντανακλά  την  ομορφιά, το κάλος ή μήπως την ασχήμια που όλοι κρύβουμε; Εδώ θέλω προσοχή. Δεν μιλάω για την εσωτερική ασχήμια και  την ψυχική δυστοκία και μπλα μπλα μπλα. Αναφέρομαι στο τι πραγματικά βλέπουμε στο είδωλό μας. Προφανώς και όλοι βλέπουμε τα κομμάτια που θέλουμε να κρύψουμε και όχι τις πτυχές άξιες ανάδειξης.   

Μην κοιτάζεστε στον καθρέπτη … Μην χτενίζεστε … Μην σπάτε σπυριά… Μην πλένετε τα δόντια σας.

Το ξέρω ότι κοιτάζεσαι στον καθρέπτη όταν πλένεις τα δόντια σου. Έχεις σκεφτεί ότι δεν χρειάζεται να κάνεις  τον κάστορα για να καθαριστείς ; Γιατί κάθε φορά που τα πλένεις κοιτάς αν έχουν ασπρίσει ;

Αφού δεν ασπρίζουν 

Τέταρτη

Αν τρέφεσαι αγορίνα μου από τη θλίψη,  τη μιζέρια,  τον εγωισμό,  τον πόνο,  τον μαζοχισμό, την αυταρέσκεια, την προσοχή που σου προσφέρουν άγνωστοι ή γνωστοί...

  Είναι ξεφτίλα να σου χαλάνε το όνειρο και 'συ να τους αφήνεις (που λέει και ο Παπακωνσταντινου. Όχι ο Βασίλης,  ο άλλος.).

Θρέψου απ'  αυτό μέχρι να ξεράσεις τα σωθικά σου.

Όταν μου προσφέρεις μπρόκολο το οποίο δεν μπορώ καν να αγγίξω (-Αγάπα τον εαυτό σου)  και εγώ τρώω cheese (μιζέρια).  Γίνε φίλος και άσε με να φάω σαν άνθρωπος.  Άσε που όταν  μου λες να αγαπήσω τον εαυτό μου,  κάνεις σαν να μην με ξέρεις.

Και ναι τα διάβασα....  Πολύ sex, drugs and rock and roll  έχει πέσει.  Μπορείς να εντυπωσιάσει και με άλλα, άσε τον εύκολο τρόπο σε μένα. Εξάλλου είμαι νέος στο κουρμπέτι.

Το νησί μίλησε....

Πφφφφ

Τώρα ας πούμε πρέπει να γράψω κάτι που κινεί και συγκινεί;

Λοιπόν συζητούσα με κάτι φίλους τη δυνατότητα που έχει ο νους να φέρνει αντίρρηση στον ίδιο του τον εαυτό.  Πως είναι δυνατόν τη μία στιγμή να χάσκει και την άλλη να αντιχάσκει. Να λέει....

Όπα...  Εδώ είναι που ακούγεται ο ήχος του rewind...  Έγραψα χάσκει και αντιχάσκει;

Τρεις και 1/2

Χρόνια πολλά εεε;  Τι θες ρε;

Από ΄δω και πέρα γιορτάζω μόνο με τις παρθένες.

Τρίτη

"Τρόλινγκ"  ε ; Η αντίδραση στη χιπστεριά ή καρπός της τελευταίας;

Η ιδιότητα του τρόλινγκ σύμφωνα με το λεξικό Webster είναι η μείωση της εικόνας ενός τρίτου ατόμου με κυνικά μέσα που στόχο έχει την ανάδειξη του προσβάλοντα έναντι του προσβαλόμενου.

Σύμφωνα με τον μύθο τα τρολς ήταν πράσινα μικρά πλασματάκια που κατά την κέλτικη παράδοση χρησιμοποιούσαν  το ίντερνετ φτιάχνοντας ψεύτικα προφίλ στο φεϊσμπουκ κοροιδευοντας όλες τις μέρες πέραν των αποκριών. Μια αδρή εκτίμηση της όψης τους μπορείτε να δείτε στο 9gag που όμως όπως φημολογείται ξεφεύγει κάπως από τις μαρτυρίες του ειδικού ιστορικού πάνω στη κέλτικη μυθολογία κυρίου Ο'....

Η αναβίωση του εθιμου αυτού έχει λάβει τόπο τα τελευταία δύο χρόνια. Το τρολαρισμα τέθηκε σε πρακτική εφαρμογή με στόχο την αποδυνάμωση του κινήματος τον χιπστερς που είχε πάρει πολύ ψηλά τον αμανέ. Φημολογείται όμως ότι τα ίδια τα μέλη του κινήματος αυτού, με σεχταριστικές διαθέσεις, μέσω του τρόλινγκ καταφέρανε να το αποδυναμώσουν . Έτσι καταλήξαμε σε δίπολο "φωτιά". Από τη μία είχαμε την κουλτούρα που χλευαζε την υποκουλτούρα,  το σουβλάκι και την Πάολα, και από την άλλη τους τρολερς που θέλοντας να βουτήξουν το δάκτυλό τους στο βάζο της κουλτούρας κατέληξαν να αποκυριξουν έννοιες όπως ο σουρεαλισμός,  συγγραφείς όπως ο Ντοστογιεφσκι και αντικείμενα όπως τα χοντρά κοκκαλινα γυαλιά,  χαρακτηρίζοντας τα ως "λεϊμ".

Δύο και 1/2

Έχει προβλήματα η κοπέλα και τα εκφράζει με πανκ τρόπο.  Απλά

https://www.youtube.com/watch?v=5NPBIwQyPWE&feature=youtube_gdata_player

Δεύτερη

Περιμένει να συμπληρώσω το” περιεχόμενο ανάρτησης”. Με τι όμως; Να αφήσω τα εσώψυχα μου σε μια διαδικτυακή σελίδα μόνα τους,  ανυπεράσπιστα; Ε μάλλον όχι. Λοιπόν...  Ανασυγκρότηση ...  Ας αναλύσουμε μια επιτηδευμένη  προσπάθεια εντυπωσιασμού. ” La nuance bleu du profond rouge”.  Την αναμένω την ταινία,  αλλά ο τίτλος...  Κισλόφσκι; Ερυθρός,  κυανός σταυρός;  Η αίσθηση του ενός μέσα στο άλλο; Μην με παρεξηγείτε,  λατρεύω τον τίτλο, και εμένα μου λέει κάτι...  Αλλά γιατί βρίσκω νόημα εκεί που δεν υπάρχει;
Θα μου πεις εδώ ψάχνω άλλοθι να δώσω νόημα στην καριέρα μου ως μπλόγκερ.
Ναι φίλε αναγνώστη ( γιατί μάλλον φίλος ή γνωστός θα σαι για να διαβάζεις ),  έχω πολλές καριέρες εκτός από μπλόγκερ είμαι ηθοποιός, ποδηλάτης,  μπασιστας,  και φοιτητής. Αλλά βασική καριέρα κάνω στης προσπάθειες εντυπωσιασμού...

Πρώτη

Έτσι ξεκινάμε με όνομα λεϊμ, επειδή δεν βρήκαμε κάτι καλύτερο.  Το μπλογκ  για ανάγκη κραυγής  και προσοχής το κόβω να είναι φτιαγμένο και απ ότι φαίνεται δεν διαφέρω  σε επίπεδο coolness. Έτσι,  πάλι αντιγράφοντας  ανθρώπους γύρω μου,  άρχισα να γράφω. Δεν θα πω πολλά άλλα μόνο πως..... “Εεεεε  εσύ εκεί έξω,  πρέπει να κάνουμε κάτι εμείς οι δυο στο χρωστάω και μου το χρωστάς.  Θα ναι καλά το ξέρεις.”